Historia Pizzy Neapolitańskiej

Początki w starożytności

Pizzę można uznać za spadkobierczynię płaskich chlebów, które już w starożytnym Rzymie wypiekano na rozgrzanych kamieniach. Proste placki z mąki, wody i soli doprawiano ziołami oraz oliwą – to właśnie te skromne początki stały się fundamentem dla rozwoju neapolitańskiej legendy.

Rewolucja pomidorowa

Przełomowym momentem było wprowadzenie pomidorów z Ameryki do europejskiej kuchni w XVII–XVIII wieku. Mieszkańcy Neapolu szybko odkryli, że soczyste, dojrzewające w południowym słońcu owoce doskonale komponują się z pieczonym plackiem. To właśnie dzięki pomidorom pizza zaczęła zyskiwać charakterystyczny smak, który zna i kocha cały świat.

Narodziny Margherity

W 1889 roku mistrz pizzaiuolo Raffaele Esposito przygotował dla królowej Margherity trzy wersje pizzy. Najbardziej przypasowała jej kompozycja z pomidorami, mozzarellą i bazylią – ułożona na cieście tak, by odzwierciedlać barwy włoskiej flagi. Od tamtej pory ten klasyczny wariant nosi imię królowej i jest uznawany za kwintesencję neapolitańskiej tradycji.

Ochrona UNESCO

W 2017 roku „Sztuka Pizzaiuolo: wyrabianie, formowanie i wypiekanie pizzy neapolitańskiej” została wpisana na Listę Niematerialnego Dziedzictwa Kulturowego UNESCO. Ten prestiżowy status podkreśla, jak ważne są tradycyjne techniki i międzypokoleniowe przekazywanie receptur – dzięki czemu pizza neapolitańska zachowuje autentyzm do dziś.